Dariusz Orszulewski

(1973) Debiutował książką Ssaki się leczą (Lampa i Iskra Boża 2003). Opublikował również Schab od Armaniego (2005), Ostatni tramwaj dla śpiących za miastem (2010) i Jezus nigdy nie był aż tak blady (2013). Identyfikuje się z poetyką liberatury. Mieszka w Anglii.

Urodzona w 1991 roku, uczennica Liceum Artystycznego w Krakowie. Fragmenty jej debiutanckiej powieści "Nie uderzy żaden piorun" zostały nagrodzone w konkursie prozatorskim TVP przez Janusza Andermana, Jakuba Żulczyka i Daniela Odiję.

Ur. w 1919, zm. w 2011. Poeta, prozaik, krytyk literacki i tłumacz. Brał udział w działaniach kampanii wrześniowej, później należał do Związku Walki Zbrojnej.

(1987) Doktorantka literaturoznawstwa na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. Współpracuje z Korporacją Ha!art i Fundacją Liternet. Publikowała m.in. w Techstach, artPapierze, „Lampie”, „Czasie Kultury”, „Wakacie”, Dwutygodniku; w książkach: Hiperteksty literackie. Literatura i nowe media (Korporacja Ha!art), My, dzieci sieci: wokół manifestu (Fundacja Nowoczesna Polska). Autorka publikacji: (Polska) poezja cybernetyczna. Konteksty i charakterystyka (Korporacja Ha!art).

Ur. w 1975. Pisze, zajmuje się produkcją filmową i telewizyjną, współprowadzi fundację filmową Moma Film. Współautorka projektu Nowe legendy miejskie. Pochodzi z Krakowa, mieszka w Warszawie.

(1936-1982) Prozaik i poeta francuski polsko-żydowskiego pochodzenia, jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku. Autor słynący ze stosowania niezwykle wyrafinowanych rygorów formalnych, jeden z najważniejszych przedstawicieli sławnego Warsztatu Literatury Potencjalnej OuLiPo, do którego przystąpił w roku 1967. Na jego twórczości szczególne piętno odcisnęły tragiczne doświadczenia wojny. Pisarz znany w Polsce głównie z debiutanckiej powieści Rzeczy (1965), która przyniosła mu międzynarodowy rozgłos oraz wznawianego obecnie 700-stronicowego opus-magnum Życie instrukcja obsługi (1978), uchodzącego za jedną z największych powieści naszych czasów.

Założyciel i redaktor pisma Techsty o literaturze i nowych mediach, redaktor linii multimedialnej kwartalnika i portalu Korporacji Ha!art. Autor książki Xanadu. Hipertekstowe przemiany prozy (2013), redaktor książek Hiperteksty literackie, literatura i nowe media (2011) i chapbooków Hyper(de)Scription. On film-poems of Katarzyna Giełżyńska (2012), oraz Michael Joyce. Polski pisarz (2011) [wspólnie z Piotrem Mareckim]. Jego literackie translacje, adaptacje i produkcje to m.in.: Hegiroskop Stuarta Moulthropa (Techsty, 2008), Czarne Jagody Susan Gibb (Korporacja Ha!art 2011), Schemat Konrada Polaka (Korporacja Ha!art, 2011) i popołudnie, pewna historia Michaela Joyce’a (Ha!art 2011). Członek amerykańskiego stowarzyszenia informatycznego Association for Computing Machinery oraz Electronic Literature Organization. Mieszka w Londynie.

Ur. w 1978. Socjolog. Autor artykułów w czasopismach specjalistycznych oraz opracowaniach zbiorowych, przekładów z zakresu krytycznej teorii społecznej oraz szczypty publicystyki. Lubi spacery z synem, podczas których świat zwalnia.

(1984) Wytwórca grafik, aplikacji i niezidentyfikowanych obiektów literackich; rzeźbi w plikach audio i tresuje syntezatory mowy podczas występów scenicznych. Sygnował manifesty poezji cybernetycznej, współtworzy(ł) związane z nią inicjatywy (http://cichynabiau.blogspot.com, http://perfokarta.net). Autor tomików: Skanowanie balu (2012), noce i pętle (2010); współautor biuletynów poetyckich: Kryzys (2009), ZBIÓR PUSTY (2013) oraz – z Leszkiem Onakiem – poezjograficznego splita wgraa (2012). Wraz z Urszulą Pawlicką opracował zbiór cyfrowych adaptacji wierszy Tytusa Czyżewskiego pt. Cyfrowe zielone oko (2012). Współpracownik Korporacji Ha!art i współtwórca Rozdzielczości Chleba. Namiary w sieci: http://szafranchinche.ovh.org / http://pdgr.tumblr.com.

Maciej Piotr Prus

Dziennikarz, literat, animator kultury. Był redaktorem wychodzącego w latach osiemdziesiątych poza cenzurą periodyku „Bez Dekretu”, redaktorem wydawanego w Paryżu miesięcznika „Kontakt”, zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Playboy” i miesięcznika „Max”, redaktorem naczelnym tygodnika „Przekrój”. Opublikował tomy poezji „ Zacieranie śladów (1978), Czy ktoś o nie pytał? (1996) oraz prozę Błędnik (2003), Kukły i Wyznania właściciela klubu Piękny Pies (2009). Mieszka w Krakowie.

(Urodzona w 1935 r.) Krytyczka i historyczka sztuki, współzałożycielka Galerii Foksal, tłumaczka między innymi "Społeczeństwa spektaklu" Guy Deborda.

Badacz społeczny, artysta i animator kultury. Redaktor Rozdzielczości Chleba. Autor tekstów publicystycznych, naukowych i popularnonaukowych, grafik i poezjografik, aplikacji i wydarzeń.

(1988-2012) Za życia opublikował cztery książki poetyckie: Rewers (2006), Paralaksa w weekend (2007), Mixtape (2009) i Zespół Szkół (2010); był także współautorem biuletynu poetyckiego Kryzys (2009). Ponadto, realizował się jako bezkompromisowy krytyk literacki, felietonista i autor sieciowego dziennika Impresje rudnickie (2011). Prowadził kilka blogów, na których publikował grafiki, nagrania audio oraz klipy wideo. Był członkiem grup literackich Perfokarta i Cichy Nabiau skupionych wokół poezji cybernetycznej.

Ur. w 1903, zm. w 1976. Wybitny francuski poeta, prozaik i eseista. Inicjator wydawanej przez Gallimarda prestiżowej edycji klasyków literatury francuskiej Encyclopédie de la Pléiade.

Małgorzata Radkiewicz

Dr hab. Małgorzata Radkiewicz, prof. UJ – filmoznawczyni, profesor w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ. Zajmuje się problematyką tożsamości kulturowej we współczesnym kinie i w sztukach wizualnych. Prowadzi badania nad twórczością kobiet w kinie, fotografii i w sztuce. Wyrazem jej zainteresowań są publikacje: „Władczynie spojrzenia”. Teoria filmu a praktyka reżyserek i artystek (2010) oraz jej najnowsza książka: Oblicza kina queer (2014).

Ur. w 1940 w Algierze. Francuski filozof, emerytowany profesor Uniwersytetu Paris 8 w Saint-Denis. Rozwijał swoją teorię estetyczną, w której rozważał związki estetyki z polityką i organizacją społeczną.

Ur. w 1919. Pisarka, głównie dla dzieci i młodzieży, dramatopisarka. Opublikowała wiele książek dla dzieci i młodzieży, z których najbardziej znana to "Kochana rodzinka i ja" (1961).

Jan Nepomucen Potocki herbu Pilawa (ur. 8 marca 1761 w Pikowie na Podolu, zm. 23 grudnia 1815 w Uładówce koło Pikowa) – polski pisarz (tworzący w języku francuskim), podróżnik, polityk, historyk, etnograf, pierwszy archeolog polski, badacz starożytności słowiańskich, kawaler maltański zaszczycony Krzyżem Devotionis.

Absolwentka Paris III Sorbonne-Nouvelle w Paryżu (teatrologia, literaturoznawstwo), doktorantka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracuje w dziale literackim Teatru Narodowego w Warszawie i w dziale programowym Malta Festival Poznań. Tłumaczka z języka francuskiego, redaktorka książek (Corpus Jan Fabre, 2010; Christoph Schliengensief: sztuka bez granic, 2011; Polityka wyobraźni – sztuka flamandzka, 2011) i artykułów na temat współczesnego teatru.

Artysta intermedialny: pisarz, reżyser filmowy, fotograf, performer, twórca artzina „Baton”. Jest autorem książek: Nowy Wspaniały Smak (1999), Bełkot (2001), Cukier w normie (2002), Zwał (2004), Produkt Polski (2005), Ruchy (2008), Baton III Taltosz (2012), Jaszczur (2012) i Dziewięćdziesiąte (2013). Autor pierwszego polskiego hipertekstu literackiego Blok (www.blok.art.pl). Pomysłodawca i menedżer cyklu performansów Cyrk z Huty. Wespół z Cyrkiem Shuty wyreżyserował filmy: W drodze (2003) i Luna (2005), za który otrzymał pierwszą nagrodę na czwartej edycji Festiwalu Filmu Offowego w TVP2. Z Tomkiem Bochniakiem wyreżyserował animacje TRIP (2012).W 2005 roku nagrodzony Paszportem „Polityki” w kategorii literatura. Pochodzi z Nowej Huty, mieszka w Krakowie.

Ur. w 1976. Socjolog, eseista. Wspólnie z Piotrem Mareckim Fundator Fundacji Korporacja Ha!art. Jest autorem i redaktorem kilku książek z zakresu psychologii, socjologii i krytyki społecznej.

Ur. w 1979 w Łodzi. Krytyk literacki, dramaturg, publicysta. W latach 2001-2006 redaktor działu literackiego "Ha!artu". Współautor antologii Tekstylia. O rocznikach 70.

Juliusz Strachota

Ur. w 1979. Pisarz, autor zbiorów opowiadań Oprócz marzeń warto mieć papierosy i Cień pod blokiem Mirona Białoszewskiego oraz powieści Zakłady nowego człowieka. Swoje teksty drukował w „Lampie”, „Polityce”, „Wysokich Obcasach”, „Dużym Formacie”. 

Polski pisarz i artysta. Studiował filozofię w Poznaniu i w Warszawie. Początkowo zajmował się pisaniem, stopniowo jednak odchodził od sfery języka, w coraz większym stopniu włączając do swoich utworów środki plastyczne. Jego twórczość tzw. literacka ma w pewnym sensie charakter konceptualny i można ją postrzegać jako ciąg refleksji o znaczeniu pisma i księgi. Opublikował kilka książek, m.in.: Księga żywota (Iskry, Warszawa 1990), Kompozycje (KS, Warszawa 1991), tekst bez tytułu, wydany anonimowo (Book Tranzyt, Warszawa 1991), następnie opracowany i wydany jako hipertekst do czytania w komputerze (Pusty Obłok, Warszawa 1996). Twórczość Szczerbowskiego podporządkowana jest niemal w całości zasadzie symulacji. Kompozycje to zbiór najwcześniejszych utworów autora, na który składają się krótkie opowiadania o różnej, często parabolicznej i surrealistycznej treści, połączone wspólną zasadą formalną: każde z nich kompozycyjnie odpowiada jakiejś formie muzycznej (fuga, kantata, preludium itp.). Wielostylistyczna Księga żywota, wydana z pominięciem nazwiska autora, sugeruje czytelnikowi, że jest dziełem zbiorowym i że została napisana przez wszystkich pisarzy wszechczasów. Z kolei następna książka, o cechach zbliżonych do słownika i pozbawiona nawet tytułu, jest jakby samopisem, powstałym bez udziału autora osobowego. W późniejszych wydaniach odrywa się nawet od papierowego nośnika i przybiera postać elektronicznego hipertekstu. Obecnie Ha!art dla serii Liberatura publikuje Antologię autora; cykl utworów ukazujących logiczną drogę jego literackiego rozwoju.