Źródłem snów
dla Junga jest nieświadomość. Składa się na nią to, co dla świadomości pozostaje nierozpoznane, dopóki nie dotrze do niej poprzez jedno z możliwych połączeń, którym mogą być marzenia senne. W nich ujawniają się zarówno indywidualne jak i zbiorowe treści, wyrażane w archetypowych ,przedstawieniach. Tak rozumiane sny stanowią nie tylko ważną informację dla jednostki i dopełniają obraz jej osobowości, lecz także odzwierciedlają psychikę zbiorowości, ukryty za fasadą społecznych rytuałów, niewyrażony stan ‘ducha narodów’ i epoki historycznej. Treści te ujawniane są także w sztuce, kiedy poeta czy malarz występuje w roli bezwolnego medium, które przekazuje publiczności w skończonej formie to, co jest przez nią tylko przeczuwane. „Tym, co pojawia się w wizji, jest obraz nieświadomości zbiorowej, tj. obraz specyficznej, wrodzonej struktury psychiki stanowiącej łożysko i wstępny warunek świadomości. (…) w zaćmieniach świadomości, np. we śnie, w zaburzeniach psychicznych itp. pojawiają się na powierzchni życia psychicznego twory czy treści psychiczne, które wykazują wszystkie cechy pierwotnych stanów psychicznych, i to nie tylko co do formy, lecz także co do znaczenia, tak że często można by sądzić, że są to fragmenty dawnej wiedzy tajemnej.”