Tom pod redakcją Tadeusza Lubelskiego i Macieja Stroińskiego wpisuje się w coraz wyraźniejszy nurt refleksji filmoznawczej dociekającej narodowej specyfiki kina, sytuującej kinematografie narodowe na tle historii, przemian społecznych, życia umysłowego czy szeroko rozumianych dziejów kultury danego narodu. W takim ujęciu, jakby wbrew tezom o „globalnej wiosce” i makdonaldyzacji kultury, kinematografia jawi się jako dokument określonego czasu i miejsca, a jednocześnie – współtwórczyni mitów, aktywna interpretatorka historii, dostarczycielka obrazów i narracji, które organizują życie wspólnoty narodowej.

Jak w książce „Historia kina polskiego” – wychodzącej od podobnych założeń – pisał Tadeusz Lubelski: „kino z jednej strony – dzięki swej iluzyjności – rejestruje codzienność, wygląd ludzi i przedmiotów, architekturę, obyczaj, modę, całą zmieniającą się ikonosferę, z drugiej zaś – poprzez swoje fabuły – potrafi odsłaniać korzenie narodowych mitologii. Ta jego szczególna natura sprawia, że znakomicie nadaje się ono do stawiania podobnych pytań.”

Książka składa się z trzynastu artykułów dotyczących między innymi „mitu ułańskiego”, filmowych obrazów powstania warszawskiego, reprezentacji męskości i kobiecości, ulubionych polskich komedii, współczesnego kina politycznego i narodowej specyfiki filmu dokumentalnego.

• • •

Spis treści:

• Tadeusz Lubelski: Wstęp
• Mariola Dopartowa: Artystyczne „szkoły polskie” wobec tożsamości narodowej w XIX i XX wieku
• Grażyna Stachówna: Ułan, dziewczyna (i koń)
• Sebastian Jagielski: (Melo)dramaty polskości. Naród i płeć w polskim filmie patriotycznym
• Maciej Stroiński: Naród jako wspólnota umierania: Andrzej Wajda, niemiecki idealizm i mesjański witalizm
• Agnieszka Morstin-Popławska: Persefona czy Mała Polonia? O dziewczynce w filmach Andrzeja Wajdy
• Martyna Olszowska: Mit Powstania Warszawskiego a polskie kino narodowe. Przypadek Kanału Andrzeja Wajdy
• Monika Maszewska-Łupniak: Czerwień i biel w odcieniach szarości. Kino narodowe braci Różewiczów
• Tadeusz Lubelski: Nasza komedia narodowa
• Marta Hauschild: Pokolenia z inicjatywą i zdrada historii. Polskie filmy o szkole jako narodowa autobiografia
• Małgorzata Smoleń: Poszukiwanie stylu narodowego w polskim filmie dokumentanym
• Witold Mrozek: Film pamięci narodowej. Najnowsze kino polskie w dyskursie polityki historycznej
• Monika Nahlik: Katyń w czasach popkultury
• Joanna Zabłocka-Skorek: Polskie kino narodowe oczami licealistów

• • •

Recenzje i artykuły powiązane:

• "Gazeta Wyborcza": Tadeusz Sobolewski o książce "Kino polskie jako kino narodowe"
• "Nowe Książki" Teresa Rutkowska o książce "Kino polskie jako kino narodowe"
• "Lampa": Łukasz Saturczak o książce "Kino polskie jako kino narodowe"
• "Przegląd": o książce "Kino polskie jako kino narodowe" - "Wreszcie spojrzenie na polskie kino oczami licealistów"
• dwutygodnik.com: Krzysztof Świrek o książce "Kino polskie jako kino narodowe"
• e-Splot: Joanna Jakubik o książce "Kino polskie jako kino narodowe"

• • •

Tadeusz Lubelski – dyrektor Instytutu Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Opublikował i redagował wiele książek dotyczących historii filmu polskiego oraz w historii kinematografii europejskich, ze szczególnym uwzględnieniem francuskiej. Jest przewodniczącym Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk, członkiem Rady Naukowej Instytutu Sztuki PAN i Polskiego Słownika Biograficznego, stale współpracuje z „Kwartalnikiem Filmowym” i „Kinem”. Od 2006 roku - członek Europejskiej Akademii Filmowej. Przewodniczy Radzie Programowej Krakowskiego Festiwalu Filmowego.

Maciej Stroiński – doktorant w Katedrze Historii Filmu Polskiego Instytutu Sztuk Audiowizualnych UJ. Zajmuje się filozofią, zwłaszcza żydowską. Fan Agnieszki Holland i Charliego Kaufmana.