Niż

Maciej Topolski

Niż

Niż Macieja Topolskiego to zbiór próz poetyckich zawierających elementy eseju i reportażu, które poświęcone są pracy kelnerskiej. Książka podzielona została na pięć części (poprzedzonych cytatami z podręcznika przygotowującego do zawodu kelnera), w których autor opisuje kolejne aspekty pracy w gastronomii. Od rekrutacji przez kontakt z klientem po problematyczne relacje z kucharzami czy właścicielami restauracji. Autor wykorzystał w książce własne doświadczenia, przeprowadził również wiele rozmów z kelnerami i kelnerkami funkcjonującymi do dzisiaj w krajowej i zagranicznej gastronomii. Stworzył tym samym wielopoziomowy i krytyczny obraz pracy fizycznej, pracy wyczerpującej, skupionej wokół jedzenia, wreszcie opartej na głębokich nierównościach społecznych.

Anthony Joseph

Afrykańskie korzenie UFO

W gorącej i hedonistycznej atmosferze Toucan Bay, karaibskiej enklawy na planecie Kunu Supia, z pustyni powraca legendarny szmugler syntetycznej melaniny Joe Sambucus Nigra. Za głowę dilera wyznaczono nagrodę, a w portowym burdelo-barze „U Houdiniego” czeka na niego gromada wrogów, w tym arcyadwersarz – skrytobójca Bo Nuggy.

Sławomir Shuty

Historie o ludziach z wolnego wybiegu. Pasty i skity

"Historie o ludziach z wolnego wybiegu. Pasty i skity" to pierwszy sezon serialu dokumentującego zielone wieloświaty. Wchodzimy w butach w życie społeczności przemasowionej bez zastanowienia w trakcie jej upadku z kosmicznego drzewa braku czasu i empatii. Zaludniające zielony mixkosmos hominidy mają w pełni wolny wybieg i dostęp do chrupiących suplementów w zestawach śniadaniowych, czasem krwawią. Pasty i skity to gabinet memów, gaf i gifów, studnia formatów, soczysty beef, który rozsmarowany na chlebie codzienności, wywoła chichot czwartej gęstości.

Jarek Skurzyński

Zrolowany wrześniowy Vogue

Dużo seksu, mało stosunków.
Rzecz dzieje się w Polsce i Anglii – tu i teraz. Bohater wyznaje zasadę, że miłość to więzienie, a poszukiwanie tego jedynego to bzdury natchnione duchem ideologii monogamicznego życia. Poznacie go jak dzieli się sobą nawet jeśli nie ma na to ochoty. Jednocześnie ugania się za zwyczajnym szczęściem i wolnością, bo myśli, że to najważniejsze w życiu. Polubicie go, chociaż czasem będziecie mieli ochotę go odlubić.

Aleksandra Wstecz

Kwiaty Rozłączki

„Jeśli można pisać wiersze o miłości, także rozstaniu należy się pieśń. Rozłączka wydobywa na światło dzienne epizody, przeczucia, zapowiedzi końca. Wprowadza osoby prywatnego dramatu, scenerię codziennego bycia-niebycia razem. Oświetla kolejność emocji i ich ciągi dalsze, bo te zawsze następują, nawet wtedy, gdy pakujemy manatki i wszystko wokół wydaje się bagażem do wyniesienia”. – Inga Iwasiów