Ciągłość myślenia, w którym poszczególne jego etapy są logicznie ułożonymi wobec siebie częściami, wydaje się być paradoksalnie łatwiej osiągalna wtedy, gdy częściej dostrzegana jest umowność jego elementów składowych, jak i
powiązań występujących między nimi. Przekładając to zdanie na praktykę literacką, okazać się ono może przydatne, na przykład przy tworzeniu dialogów, którymi porozumiewają się wymyślone postacie. W świecie doświadczanym ma to także swoje zastosowanie; może i dzięki temu łatwiej jest zrozumieć własne powodzenia i niepowodzenia życiowe, okiełznać
'ja', które domaga się istnienia w sposób stały, a które zależy przecież w wielkiej mierze od warunków zastanych w świecie zewnętrznym. Innymi słowy, warto próbować
uzyskać świadomość we śnie, po to by pełniej móc przeżywać umowność własnego myślenia. Ja to nie ja, ja to drzewo, ja to ja.