Na koniec należy nie zapominać, aby
rankiem po przebudzeniu powziąć ponowne postanowienie o tym, by praktykować w nadchodzącym dniu opisane wcześniej ćwiczenia. Konsekwencja i metodyka treningu jest w przypadku jogi śnienia równie ważna, jak i w innych przedsięwzięciach wymagających stałych i powtarzalnych zachowań. Specjalnie w tym miejscu nie mówi się jednak o wysiłku, co zresztą jest zgodne z myślą Tenzina Wangyala Rinpocze, gdyż trudno taktować prezentowaną przez niego jogę jak sport, czy przygotowanie do występu aktorskiego. Autor podkreśla odczuwanie naturalnej radości z zajmowania się jogą śnienia; radości, jaką należy przypisać wewnętrznemu progresowi czy też rozwojowi duchowemu doświadczanemu przez człowieka. Dlatego, jeśli uda się komuś osiągnąć rzeczywisty postęp w praktyce, jeśli ktoś trzymając się wymienionych wcześniej wskazówek, które są zresztą jedynie
podstawowymi wytycznymi całego zespołu szczegółowych zachowań, osiągnie świadomy sen, ten niechybnie poczuje zasłużoną radość. I dlatego niech podziękuje samemu sobie (i tym, którzy umożliwili mu jego wewnętrzny rozwój). Według autora, taka postawa i wdzięczność powoduje dalszy postęp i
nowe świadome sny.