Podróż pociągiem to trochę taka metafora życia, pomyślał Arkadiusz Pszczoła, bo pomyślał, że myśli to jako pierwszy. Ktoś przychodzi, ktoś odchodzi, ktoś sprzedaje ci ciepłe piwo za niesprawiedliwie wysoką cenę i czujesz się jak frajer. Niby wiesz, dokąd jedziesz, ale w sumie nie bardzo wiesz po co.

Arkadiusz Pszczoła zapisał tę myśl w notesie i poczuł coś w rodzaju euforii, jak po wypiciu dziesięciu herbat pod rząd. Pomyślał, że przyjedzie do Warszawy, napisze dzieło swojego życia i zostanie nominowany do Nike. Znajomi z liceum w Bytomiu, którzy kiedyś się z niego śmiali, zobaczą jego zdjęcie na okładce „Wyborczej” i zzielenieją z zazdrości. Kupi mieszkanie na Mokotowie i nowe, modniejsze ubrania. Piękne kobiety będą błagać go autograf. Na Pudelku napiszą, że Arkadiusz Pszczoła poszedł do sklepu i zakupił pięć opakowań najdroższej herbaty i butelkę najdroższej whiskey. Potem wyszedł ze sklepu i miał na sobie buty za równowartość średniej pensji mieszkańca Bytomia. Pod informacją tą znajdzie się 345 komentarzy i tylko kilka będzie negatywnych, bo Polacy to zawistny naród.

W tym momencie nastąpiła kontrola biletów. Arkadiusz Pszczoła wydobył ze swojego bagażu podręcznego Wiersze wybrane Adama Zagajewskiego, a z Wierszy wybranych Adama Zagajewskiego wydobył bilet. Oddał go do kontroli i zadrżał lekko – sytuacja, w której podlega kontroli, zawsze przyprawiała go o lekkie drżenie. Gdy konduktor sprawdzał jego bilet, odwrócił głowę w stronę okna i zmrużył oczy, udając obojętność. Nastąpił happy end. Konduktor odszedł i zniknął raz na zawsze z i tak już niełatwego życia Arkadiusza Pszczoły.

We Włoszczowej dosiadł się nowy pasażer. Pasażer do złudzenia przypominał Hieronima Osę i po chwili w istocie okazał się być Hieronimem Osą.

– Dzień dobry – powiedział nowy pasażer. – Czy znajdzie się jedno wolne miejsce? – zapytał nowy pasażer.

Arkadiusz Pszczoła zajęty był akurat lekturą wiersza Adama Zagajewskiego o przemijaniu. Przemijanie to dobry temat na wiersz, pomyślał Arkadiusz Pszczoła, bo dotyczy każdego, od muszki owocówki po samego Adama Zagajewskiego. Podczas gdy taka miłość, na przykład, jest już o wiele mniej uniwersalna. Przereklamowana zdecydowanie, stwierdził z lekkim obrzydzeniem Arkadiusz Pszczoła i spojrzał na nowego pasażera.

– Dzień dobry – powiedział. – Czy to pan?

Hieronim Osa zdążył już tymczasem zdjąć kapelusz i zająć miejsce, a z bagażu podręcznego wydobyć tom czterystu krzyżówek panoramicznych marki Technopol. Okładkę tego wydawnictwa zdobiła głowa kobiety nieco podobnej do pierwszej żony Hieronima Osy. Hieronim Osa pomyślał przez chwilę o przemijaniu, ale po chwili przestał. Są ciekawsze zajęcia.

– Dziecko kury na literę „K” – powiedział Hieronim Osa. – Czy ma pan jakiś pomysł?

Arkadiusz Pszczoła w milczeniu kontynuował lekturę wiersza Adama Zagajewskiego.

– Wie pan, nie będę dłużej ukrywał – powiedział Hieronim Osa. – Owszem, jak pan się słusznie domyśla, jadę do Warszawy. Prawdopodobnie jedziemy więc w tym samym kierunku.

Arkadiusz Pszczoła odłożył Adama Zagajewskiego na bok. Milczał i mrużąc oczy patrzył przez okno.

– Nie mogłem panu pozwolić tak po prostu wyjechać do obcego miasta. Świat nie jest dobry. Pan jeszcze nie do końca zdaje sobie z tego sprawę.

Hieronim Osa wyszedł na korytarz, by ochłonąć i nie ulegać nadmiernym emocjom. Przeczytał gdzieś kiedyś taką poradę i starał się ją stosować nawet w ekstremalnych sytuacjach. Kiedy ochłonął i nie uległ nadmiernym emocjom, wrócił do przedziału i powiedział do zapatrzonego w brudną szybę Arkadiusza Pszczoły:

– A poza tym chciałem się po prostu ruszyć gdzieś na chwilę. Zobaczyć kawałek świata, odsapnąć, zmienić otoczenie. Ludzie podobno czasem tak robią.

Arkadiusz Pszczoła sięgnął z powrotem po Adama Zagajewskiego. Nieuchronnie zbliżali się do Warszawy.

• • •

Gry losowe – spis odcinków

• • •

Joanna Dziwak – urodzona w 1986 roku w Puławach. Autorka książki ze smutnymi wierszami o dorastaniu „sturm&drang”. Mieszka w Krakowie i w Dęblinie.