Kto pisze – penetruje.
Kto czyta – ulega.
Quignard
Dawno, dawno temu, kiedy reformy minister Kudryckiej były dopiero w powijakach, zostałam zaproszona do udziału w dyskusji nad założeniami do reformy przygotowanymi na zamówienie Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego przez konsorcjum Ernst & Young Business Advisory oraz Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową.
Wprowadzenie: 7 przeciw Pompejom!
Żyjemy jako martwa cywilizacja. Nie możemy wyobrazić sobie dobrego życia inaczej niż jako serii spektakli, wybranych uprzednio ku naszej konfuzji: połyskliwe menu iluzji. Wypełnione życia, tak jak i nasze własne imaginacje, zastępowano systematycznie zestawem obrazów, obfitszych i bardziej nieludzkich niż cokolwiek, co bylibyśmy w stanie pojąć, i tak samo nieosiągalnych. Nikt już dłużej nie wierzy w takie rezultaty.
Nie powinniśmy żądać ani zniszczenia, ani ratowania uniwersytetu. Nie powinniśmy właściwie wysuwać żadnych żądań. Musimy za to wymagać od nas samych i wszystkich dokoła przejęcia zbiorowej kontroli nad uniwersytetami. Jedynie w ten sposób może rozpocząć się jakakolwiek edukacja.
Carlo Vercellone - Kapitalizm kognitywny a modele regulacji relacji płac: czego nauczył nas francuski ruch przeciwko umowom o pierwszą pracę (anty-CPE)
I. Kapitalizm kognitywny, wiedza, elastyczność.
Debata zapoczątkowana przez tekst Krystiana Szadkowskiego i Pawła Pieniążka zaowocowała kolejnymi polemikami. Pierwsza, autorstwa Agnieszki Dziemianowicz-Bąk2, jest odpowiedzią na nieporozumienie i emocjonalną wypowiedź Mateusza Mirysa3, i jako taka pełni funkcję łagodzącą, jednakże niewiele wnoszącą do poruszanej problematyki.
Na jednym z serwisów społecznościowych otrzymaliśmy zaproszenie do uczestnictwa w wydarzeniu pod tytułem „Nam wcale nie jest do śmiechu! Chcemy weta! – 1 kwietnia pokażemy Prezydentowi nasze SMUTNE MINKI”. Organizatorzy proponują, by poprzez założenie papierowych masek z wizerunkiem smutnej twarzy zaapelować do prezydenta o zawetowanie kontrowersyjnej ustawy o szkolnictwie wyższym.
Nauki osiemnastowiecznego, europejskiego oświecenia dały początek zbiorowościom społecznym i liberalnej jednostce. Od tego czasu narzędziami do zrozumienia populacji stały się statystyki oraz interwencje policyjne.
Uzupełniając naszą krótką historię pracy Komitetu na Rzecz Wolności Akademickiej w Afryce (CAFA) chcielibyśmy podzielić się kilkoma refleksjami na temat dwóch pojęć, które są kluczowe dla naszej dyskusji: Edu-factory i kapitalizm kognitywny.