26 Marca 2011 roku Trade Union Congress (TUC), zrzeszający dziesiątki central związkowych w Wielkiej Brytanii, powiązany z brytyjską Partią Pracy, organizuje ogromny marsz sprzeciwu wobec programu cięć w wydatkach publicznych wdrażanego przez rząd Davida Camerona. Marszowi będą towarzyszyć strajki w zakładach pracy i okupacje uniwersytetów.
Chciałbym postawić coś w rodzaju hipotezy, abyśmy postrzegali zagadnienie uniwersytetu przez pryzmat przecinających go napięć i sprzeczności. Jak zdążyło już wskazać kilka osób uczestniczących w dyskusjach Edu-factory, owe sprzeczności mogą zostać ogólnie opisane poprzez wskazanie na sposób, w jaki uniwersytet jest zarówno umiejscowieniem dóbr wspólnych oraz przestrzenią cyrkulacji wiedzy jak i neoliberalnej restrukturyzacji.
Jeffrey Williams, pisząc o pedagogice długu, poddał analizie amerykański system finansowania studiów. Podstawową przesłanką do mówienia o podobnej pedagogice w Polsce jest funkcjonowanie systemu kredytów studenckich także w tym kraju.
Kredyty studenckie są dla ponad połowy studiujących na wyższych uczelniach nowym paradygmatem finansowania studiów. W skutek tego, dług studencki jest lub wkrótce będzie nowym paradygmatem życia w okresie wczesnej i średniej dorosłości.
[Skrót tekstu Prekariat – globalny proletariat w epoce pracy niematerialnej [w:] J. Sokołowska (red.), Robotnicy opuszczają miejsca pracy, Łódź 2010 - opublikowany online 1 III 2011]
Pełny tekst w języku polskim i angielskim: tutaj
Polskie portale w ostatnich dniach obiegły poważnie brzmiące tytuły artykułów: „17 lutego wielki protest studentów”, „Studenci szykują się do protestu”, „Studenci wyjdą na ulice!”. Również Facebook huczał informacjami o sprzeciwach wobec reformy szkolnictwa wyższego proponowanej przez ministrę Barbarę Kudrycką.
Podobnie jak na całym świecie, również w Grecji uniwersytet jest istotnym czynnikiem w regulacji mobilności młodzieży. Młodzi ludzie marzący o dobrym życiu czy karierze, uczą się ciężko w liceum, by dostać się na upragnioną uczelnię. Następnie żądają dyplomu i godnej pracy.
11-13 luty 2011 – Saint-Denis, Paryż
Określenie instytucji edukacyjnej mianem fabryki ma swoją długą historię. Marks na kartach Kapitału, próbując dostarczyć obrazowych przykładów tego, że praca w warunkach produkcji kapitalistycznej nie jest tylko wytwarzaniem towarów, a polega przede wszystkim na wytwarzaniu wartości dodatkowej dla kapitalisty, sięga po przykład ze sfery produkcji niematerialnej.